“Koek!”, Skye is wakker en wijst naar haar bordje. “Die”, zegt ze en kijkt mij aan om te zien of ik haar wel begrijp. In het donker kijk ik op mijn telefoon, het is klokslag 12 uur, in de nacht! Slaperig reken ik even terug en begrijp dat ze trek heeft. Voor haar gevoel is het 18.00 uur en etenstijd. Ik geef haar een stukje ontbijtkoek, die ik mee heb genomen uit Nederland. Dankbaar eet ze het op en slaapt daarna gelukkig weer verder. Dit gaat nog een aantal nachten zo door, maar na een paar dagen heeft ze gelukkig  geen last meer van haar jetlag en heeft ze ook haar normale eetlust weer terug.

> meer lezen over jetlags bij kinderen? Lees dan ook dit artikel.

“Kroepoek”, zegt Skye en wijst met haar vingertje naar de pakjes kroepoek die met een touwtje aan elkaar vastgebonden zijn. Het is viesheet en we zitten met 30 anderen in een lang houten bootje die ons naar Gili Air vaart. Onze koffers liggen ergens onder alle andere bagage. Het was nog even een zoektocht voordat we bij het officiële kantoortje uitkwamen om tickets voor de boot te kopen. Maar we zitten op de juiste boot en de vrouw van de kroepoek glimlacht naar Skye terwijl ze een zakje kroepoek opent en er eentje aan haar geeft.

Er is geen steiger om af te stappen, dus ik zet Skye in de draagzak, gooi mijn rugtas op mijn rug en wacht tot de golf geweest is om op het juiste moment van de boot af te stappen. Ondertussen zoekt Don onze bagage bij elkaar. Het eiland is autovrij en dus staan er in plaats van rijen taxi’s nu paard en wagens. We besluiten toch maar te lopen naar onze accommodatie. Volgens Google maps is het maar 15 minuten lopen. Toch fijn, dat gemak van internet!

> Selectie van kindvriendelijke accommodaties op Gili (Booking.com affiliatelink)

De komende dagen bestaan alleen maar uit zwembad, strand, verse smoothies en heerlijk eten. Skye heeft haar middagslaapjes nog nodig en stiekem slapen wij soms mee. We hoeven niet zoveel en dat geeft rust. We krijgen gratis fietsen te leen bij onze accommodatie en verkennen fietsend het eiland met Skye in de draagzak bij Don op zijn rug. Ze vindt het geweldig!

Gili Air is het kleinste eiland vergeleken bij Gili Trawangan en Gili Meno. Het eiland ligt het dichtstbij Lombok en is dus maar een kwartier varen. We schrokken wel even toen we zagen hoe toeristisch het is aan de oostkant, maar als je daar eenmaal doorheen kijkt dan is het echt een paradijsje en krijgen we ook echt even dat heerlijke eiland-gevoel.  Gelukkig zitten we zelf aan de westkant van het eiland, waar het stukken rustiger is. We hebben inmiddels een favoriete plek gevonden bij Mowies, waar ze heerlijke salades en zelfgemaakte pizza’s serveren. Er komen veel gezinnen met kinderen op af en terwijl wij aan de praat raken met een ander stel spelen de kinderen samen op het strand. Ideaal!

Het snorkelen vanaf het eiland was wel teleurstellend. Nu is het weer ook niet op zijn best, maar op veel plekken heeft het koraal geen kleur meer of is het zelfs kapot. Door jarenlang intensief dynamietvissen  is er weinig mooi koraal over. Dan wordt je met de neus op de feiten gedrukt en zie je de negatieve kant van het toerisme. We hoorden overigens wel dat als je met een bootje wat verder de zee op gaat je nog wel plekken hebt met mooi koraal en waar je nog schildpadden voorbij kunt zien zwemmen.

>Lees hier meer over wat te doen met kinderen op Gili Air

Na vier dagen op Gili Air besluiten we dan toch de oversteek naar Bali te maken. Ruim een uur later dan gepland komt er eindelijk een boot richting de opstapplaats op het strand varen. Er blijkt geen trapje te zijn en dus klimmen we via een rots de boot op om ook nog eens via de zij-railing van de boot naar achter te lopen. Skye zit rustig bij mij voor in de draagzak, maar relaxed is dit niet. De nacht ervoor is het wat stormachtig geweest en dat merken we toch wel als we eenmaal op open zee varen. De zee is wat onstuimig en Don besluit achterin te zitten met Skye. Het blijkt geen goede keuze om met Amed Sea Express te varen. Ik zie het personeel meerdere keren met jerrycans benzine sjouwen omdat er onderweg bijgetankt moet worden. Dit gaat natuurlijk niet zonder morsen en dus stinkt de boot ook nog eens naar benzine. Ik kijk snel even achterom en zie dat Skye in slaap is gevallen in Don zijn armen. Gelukkig. Ik kijk snel weer door het zijraam naar buiten, concentrerend op de horizon.  Het meisje naast mij is al met een plastic zakje naar achter gelopen en wil haar niet achterna. Veel later dan de verwachte aankomsttijd stappen we op Bali opgelucht van de boot af. Nee, deze overtocht is niet voor herhaling vatbaar. De volgende keer dan toch maar met een grotere boot naar Padang Bai.

Het is regenachtig in Amed. We werden er eigenlijk al voor gewaarschuwd dat het hier regenachtiger kan zijn in vergelijking met de Gili eilanden. Vandaag dan maar niet naar het zwembad. In plaats daarvan ontmoeten we een stel die we ooit eerder tijdens het reizen hebben ontmoet. Inmiddels hebben zij ook kinderen rond dezelfde leeftijd als Skye en blijken ook toevallig in Amed te zijn.

Amed is eigenlijk een lange kuststrook met allemaal vissersdorpjes. We verblijven in Bali Bhuana Beach Cottages wat gelijk aan het zwarte vulkanische strand ligt. Het schijnt dat je hier heel mooi kunt snorkelen, maar jammer genoeg is het regenachtig en valt er niet veel te zien. Wel zijn we op een mooie ochtend nog wezen snorkelen bij het Japanse scheepswrak. Het wrak ligt nog geen 20 meter van de kust waardoor het makkelijk te bereiken is. Terwijl ik met Skye in het zwembad speel gaat Don snorkelen en even later wisselen we om. Het is even wennen, omdat we normaal gesproken veel dingen samen doen, maar dit werkt eigenlijk prima.

Omdat we graag onze vrijheid willen behouden hebben we een auto gehuurd. We hebben wel weer zin om te roadtrippen. Zo gezegd zo gedaan en dus rijden we in onze Toyota Avanza van Amed naar Lovina wat ten noorden van Bali ligt. Het fijne van eigen vervoer is dat we kunnen stoppen waar we willen en dat doen we dus ook! Zo’n 4 uur later rijden we Lovina binnen. Lovina is een populaire badplaats en is eigenlijk ook meer een strip langs de kust  die vooral bekend staat om de dolfijnexcursies. We verblijven bij Lilin Lovina Beach Hotel in een eigen huisje aan het strand compleet met een buitendouche, een tuintje en een eigen dipping pool! Ook in Lovina bestaan de stranden uit zwart zand, maar Skye is dat inmiddels gewend dus staat alweer enthousiast te springen met haar emmertje en schepje.

We besluiten om toch dolfijnen te spotten en zo zitten we de volgende ochtend om 07.30 uur al in een vissersbootje. Nog geen uur later zien we de dolfijnen vlak bij ons bootje uit het water springen. Het is prachtig om te zien! Echter zoals verwacht zijn wij niet de enigen. Inmiddels zijn we omringd door nog wel 40 andere bootjes met toeristen die allemaal op dolfijnenjacht zijn. Het lijkt wel een safari en we beginnen dan ook medelijden te krijgen met de dolfijnen die nu niet in alle rust kunnen zwemmen en spelen. Maar weinig bootjes houden voldoende afstand en sommigen lijken dwars door de groep dolfijnen heen te varen met als gevolg dat een dolfijn dus wel eens geraakt kan worden door de motor. Nee, zo hoort het niet te zijn. Waar is het respect voor de natuur en de dieren gebleven?

We verlaten Lovina om vervolgens richting Ubud te rijden. De route loopt door de bergen richting Jatiluwih. We rijden langs de Gitgit waterval, maar hebben geen zin om uit te stappen. Jatiluwih staat bekend om zijn prachtige rijstvelden en dat kunnen we ook zien.  Helaas is het een regenachtige dag, maar desondanks is het uitzicht erg mooi! Het staat zelfs op de UNESCO werelderfgoedlijst van beschermde gebieden.

Ubud, ook wel het culturele hart van Bali genoemd, is een populaire bestemming en dat merken we ook gelijk aan de drukte. Het is een plek waar veel creatievelingen en mensen die zichzelf op spiritueel vlak willen ontwikkelen op af komen. We ontdekken een heerlijke healthy food tentje waar ze alles rauw serveren en lopen langs een aantal Yoga retreats. Maar ook voor uitstapjes richting de rijstvelden is Ubud een goede uitvalsbasis. Zo staan wij nu ook met onze fietshelm op klaar om op onze mountainbike naar beneden te crossen. “Be careful”, zegt onze gids. “It can be really steep if we go downhill, so please don’t forget to use your brakes!” En mompelt daarna nog even snel dat de voor en achterrem andersom zitten vergeleken bij Nederland. Geen onbelangrijk detail!

Met een busje zijn we de berg op gereden, waardoor we voornamelijk alleen maar bergafwaarts hoeven.  Wow, dit is mooi! We genieten van het landschap. We fietsen door kleine dorpjes, stoppen bij een lokale school waar de kinderen graag met ons op de foto willen, nemen een kijkje in traditionele huisjes en bezoeken een kleine Pura. Een Pura is een Hindoeistische tempel, waar vaak dagelijks geofferd wordt. Dit varieert van een schaaltje met bloemen tot zeer grote offertorens met veel fruit en bloemen. Maar het mooiste is nog om over de kleine paadjes tussen de rijstvelden te fietsen.

> Selectie van kindvriendelijke accommodaties op Bali

In plaats van het populaire Monkey Forest kiezen we ervoor om een Butterfly park te bezoeken. En dat blijkt een juiste zet. Verwonderd kijkt Skye rond in de mooie vlindertuin, zoveel vlinders heeft ze nog nooit gezien! Haar vingertje wijst overal naar en op een gegeven moment durft ze er zelfs eentje aan te raken. Op de terugweg stoppen we bij Kaya, een organic restaurant met een supermooi uitzicht op de rijstvelden en heerlijk eten. Wow, wat een goed vondst! En dat zonder internet!

We verlaten Ubud om de laatste twee dagen aan het strand in Uluwatu door te brengen waar we de eerste avond genieten van heerlijke seafood op Jimbaran Beach. We kiezen zelf onze vis uit en even later ligt het voor je op een bordje. En wat is het toch heerlijk om op het strand te eten!

De volgende ochtend bezoeken we eerst de Uluwatu Tempel. Deze tempel is op een 75 meter hoge klif gebouwd. Om er te komen moeten we eerst een pad bewandelen langs de aapjes. “Aap, aap!”, roept Skye, maar hoe leuk het ook is we laten haar hier niet los lopen. We weten hoe brutaal en agressief de aapjes kunnen zijn, dus Don loopt met haar op zijn ene arm en een stok in zijn andere arm langs de aapjes en komen op een plek uit waar we prachtig uitzicht hebben over de zee, de klif en de tempel. Het wordt steeds warmer en besluiten de tempel te verruilen voor strand. We gaan op zoek naar Possible Beach. Het is even een wandeltocht over de kliffen, maar komen uiteindelijk op een verlaten wit strand uit. En omdat we er nog geen genoeg van kunnen krijgen rijden we op weg naar de airport nog snel even langs Sundays Beach Club, waar we weer genieten van een supermooi uitzicht! We zitten nog even met z’n drietjes bij de infinity pool, waar we beseffen hoe gelukkig we zijn. Dankbaar voor deze reis rijden we naar de airport waar we afscheid nemen van Bali.

Dit vinden wij een handig kinderzitje voor op reis!

Altijd leuk en handig op reis!

Wij waren heel blij met de Manduca op reis!

Travelguppies maakt gebruikt van affiliate links. Boek of koop jij iets via één van deze links, dan verdienen wij hier een kleine commissie over. Dit gebruiken wij vervolgens om de site draaiende te kunnen houden en het kost jou niks extra’s! Bedankt voor je support 🙂