Wat waren jullie reisplannen voordat het coronavirus zich verspreidde?
Eind 2018 hebben we een lege transportbus gekocht, een Mercedes Benz Vario 614D. Deze bus hebben we in zeven maanden omgebouwd tot camper, genaamd Sam. In augustus 2019 hebben we ons huis in Nederland verkocht en onze banen opgezegd. Daarna hebben we de bus laten verschepen naar Namibië en zijn wij daar zelf ook naartoe gevlogen. Op weg naar onze droom: een jaar rondreizen door Zuidelijk Afrika!

We waren zeven maanden op reis voordat we moesten besluiten om terug te keren naar Nederland. In die maanden waren we in Namibië, Botswana, Lesotho en Zuid-Afrika geweest. Een ervaring om nooit meer te vergeten! Ons plan was om nog verder door te reizen richting Eswatini (Swaziland), Mozambique, Zimbabwe, Malawi en Zambia. We wilden helemaal niet dat onze reis nu al zou eindigen, want we hadden het veel te leuk samen.

Wanneer merkten jullie dat het virus een probleem ging worden voor jullie reisplannen? En waar bevonden jullie je op dat moment?
Op 1 maart 2020 werd in Zuid-Afrika de eerste besmetting met het coronavirus vastgesteld in Durban. We hoorden dit pas later toen wij daar weg waren, maar we waren dus heel dichtbij het virus geweest. Wij waren ondertussen op weg naar Johannesburg om familie uit Nederland van het vliegveld te halen. Op dat moment begon het virus ook net in Nederland om zich heen te grijpen. We hadden ondertussen al wel voorzorgsmaatregelen genomen. We wasten vaker onze handen en hadden handdesinfectiemiddelen gekocht, maar in Zuid-Afrika merkten we niks van het virus. We reisden met onze familie dan ook gewoon verder. We reden de Panoramaroute en bezochten het Krugerpark. Hier zagen we tot ons grote geluk de hele Big Five. Het lang verwachte luipaard was duidelijk het hoogtepunt van deze toffe trip! Onze familie reisde vervolgens verder naar Kaapstad en wij trokken naar de oostkust.

Op zondag 15 maart 2020 kwamen we aan in Umzumbe. Daar kregen we als gezin onze eerste surflessen. De vrijheid die je hebt in de zee, op zo’n board! Dat was zo gaaf! We zaten op een prachtige kleine camping direct aan het strand en genoten volop. Daar, buiten op de veranda hebben we met z’n tweeën veel gesprekken gevoerd. Er ging van alles door ons hoofd: Wat moeten we doen? Naar Nederland? Hier in quarantaine? Gaat het land in lock-down? En zo ja, voor hoe lang? Waar zeggen we ja tegen als we blijven? Stel dat we wel verder kunnen reizen, dan is de kans aanwezig dat wij het virus zelf gaan verspreiden. En stel dat het virus hier losbreekt, wat doet dat dan met de bevolking? Zuid-Afrika is een grillig land, dat hebben we zelf ook twee keer ervaren tijdens deze reis, we wilden dat niet nog eens meemaken.

We belden ook met Afrikaanse vrienden die we tijdens onze reis hadden ontmoet om samen te sparren. Ze nodigden ons stuk voor stuk uit om bij hen te komen wonen, voor onbepaalde tijd. Super lief! Op dat moment hoorden we ook dat scholen dichtgingen, campings en ook toeristische attracties hun deuren moesten sluiten. Reizen is voor ons vrijheid. Gezien alle maatregelen vreesden we dat dat binnenkort niet meer zo zou zijn. We namen alle afwegingen mee in ons hoofd. We vonden het ontzettend moeilijk om de knoop door te hakken.
 

Welke beslissing hebben jullie uiteindelijk gemaakt en waarom?
Mijn reishart wilde absoluut niet weg hier, maar rationeel wist ik ook dat we geen andere keuze hadden. Desondanks duurde het echt een paar dagen voordat ik die knop kon omzetten. Vrijdagochtend 20 maart 2020 zaten we buiten in het zonnetje te ontbijten. We spraken met z’n vieren over het coronavirus en onze reis. Ons eerste gevoel was unaniem: terug naar Nederland. Daarna schreven we alle voors- en tegens op. Dit bevestigde ons gevoel: we moeten terug. We hebben toen vreselijk zitten huilen. Het is zo dubbel. Weggaan uit onze droom, terug naar Nederland. Het land waar we geen huis meer hebben, geen werk en het land met (op dat moment) meer besmettingen dan Zuid-Afrika. De jongens waren ook zo verdrietig allebei. In augustus 2019 hadden ze eigenlijk geen idee wat reizen inhield, maar nu – 7 maanden later – hebben ze zelf mogen ervaren hoe vrij en fijn dit leven is.

Welke gevolgen heeft dit en wat doet dit met jullie en de kinderen?
We hadden een afspraak om de voorruit van onze bus te laten vervangen in de volgende stad. Na onze beslissing om terug te keren naar Nederland reden we eerst naar die afspraak toe. Daarna zouden we tickets gaan boeken. Onderweg kreeg ik ineens een heel onheilspellend gevoel en ik vroeg Bern de auto te parkeren. Voor mijn gevoel moesten we NU tickets boeken. We hadden erg slecht internetbereik en de KLM-pagina wilde niet laden. Ik belde mijn broer en schoonzus. Zij hebben toen alles laten vallen en direct tickets voor ons geboekt voor de vlucht op maandagavond 23 maart 2020. Toen dit geregeld was en we later nogmaals -zomaar- de beschikbare tickets checkten bleek er op twee vluchten nog maar één ticket beschikbaar te zijn. We hadden dus één van de laatste tickets te pakken! Bizar! Ondanks het dubbele gevoel waren we enorm blij dat we vlug naar Nederland konden.

Van wie hebben jullie steun gekregen?
Toen de tickets geboekt waren besloten we om de voorruit te laten voor wat hij was en om te draaien. We moesten weer terug naar Johannesburg. Vanuit daar zou onze vlucht maandagavond vertrekken. De voorruit laten we wel vervangen als we weer teruggaan. Dat heeft geen haast. Onderweg belde ik naar de camping waar we eind november 2019 ook hadden gestaan. Zij hebben langparkeerplekken en gelukkig kon onze bus Sam daar ook zolang in stalling blijven staan. Super fijn! Ook zouden ze onze bus wassen als wij weg waren en wilden ze ons naar de airport brengen. Zo fijn als mensen in zulke situaties zo goed met je meedenken!

In twee dagen reden we terug en onderweg in de bus regelde ik van alles. Een oproepje op Instagram voor een huurhuisje in het bos of aan zee resulteerde in heel veel lieve berichten. We hadden zelfs keuze! We wonen nu buitenaf op een boerderij in Twente. En dat is zo fijn! Die weidsheid doet ons enorm goed. Ook kregen we heel veel hulp van vrienden, familie en zelfs van onbekenden. We hadden bijna alles weg gedaan voorafgaand aan onze reis. We kregen boodschappen, kleding en knutselspullen. Zo hartverwarmend! We hadden familie gevraagd om niet naar Schiphol te komen, om zo alle risico’s op besmetting te verkleinen. Een vriend van ons heeft ons opgehaald en naar Twente gebracht. Ook dat was zo’n lief gebaar! Ons huisje was helemaal klaar voor onze komst, er waren bloemen bezorgd en heel veel kaartjes. We voelden ons enorm welkom in ons thuisland!

Hoe is het om weer terug in Nederland te zijn?
Voor mijn gevoel ben ik nog in Afrika. Buiten verraadt de kou dat dat niet zo is. We hebben onze droomreis zo abrupt moeten afsluiten. Van die bewuste vrijdagmiddag tot en met maandagochtend zijn we druk geweest met terugrijden naar Johannesburg, de bus uitruimen, schoonmaken, spullen uitzoeken, wassen en inpakken. De afgelopen week is voorbij gevolgen. We zaten in de regelmodus. Het voelt ontzettend dubbel om terug te zijn. We zijn enorm overweldigd door alle lieve berichtjes die we hebben gekregen en nog steeds krijgen. Alle spullen die we hebben gekregen en alle hulp die ons wordt aangeboden. Dat is zo bijzonder! Gisteren stond de buurman ineens op het erf met fietsjes voor de jongens. Zo lief!

Nu we een paar dagen in Nederland zijn komt de moeheid eruit. Uit voorzorg zitten we nu twee weken in quarantaine. Tijd genoeg dus om alles rustig te laten bezinken en bij te slapen. Straks gaan we nieuwe plannen maken.

We voelen ons ontzettend bevoorrecht dat we deze zeven maanden samen hebben mogen genieten. Er zijn ook families die net waren begonnen aan hun reis of zelfs helemaal niet op reis konden gaan. We zijn zo dankbaar voor alle mooie herinneringen die we samen hebben gemaakt en de band die tussen ons viertjes zo gegroeid is. We hebben ontzettend genoten; van de landen, de cultuur, alle lieve mensen die we hebben ontmoet en het samen zijn met elkaar. De quality time die we in Afrika samen hebben gehad is onbetaalbaar!

Ben je nieuwsgierig naar hun belevenissen van de afgelopen zeven maanden of je weten hoe het nu met ze gaat volg ze dan op hun Instagram account @familyroadtripinafrica

>> lees hier het verhaal van Niels, Shirley en Yente die in Spanje gestrand zijn met hun camper