Wat waren jullie reisplannen voordat het coronavirus zich verspreidde?
Wij zijn op 10 januari 2020 aan onze wereldreis voor één jaar door Zuidelijk Afrika begonnen. We hebben onze Landrover Defender naar Namibië verscheept waar we zeven weken vol gas hebben genoten van het land. Vervolgens zijn we naar Zuid-Afrika gereden waar we nu sinds drie weken zijn…

Wanneer merkten jullie dat het virus een probleem ging worden voor jullie reisplannen? En waar bevonden jullie je op dat moment?
Nog maar een week geleden sloeg het in Zuid-Afrika om. Wij waren eerst helemáál niet bezig met het coronavirus. We merkten er ook werkelijk niets van. We waren voornamelijk in de bush te vinden en kwamen er alleen uit om onze wekelijkse boodschappen te doen. Dit deden we al 10 weken lang zo. In grote steden kwamen we niet, die probeerden we sowieso te vermijden. Maar ook in de kleinere plaatsen waar wij kwamen leefde het helemaal niet. Totdat het ook hier ineens big news werd….

Welke beslissing hebben jullie uiteindelijk gemaakt en waarom?
We hadden in eerste instantie besloten om in Zuid-Afrika te blijven, de gestelde maatregelen op te volgen en zoveel mogelijk de bush in te trekken. Weg van de mensen. Maar nog geen paar dagen later sloeg de sfeer totaal om nadat er bekend werd gemaakt dat het land zijn grenzen zou gaan sluiten. We hebben zoveel mogelijk informatie ingewonnen en na veel verdriet hebben we alsnog besloten om terug te keren naar Nederland. Het voelde vreemd, omdat wij er juist nog zo weinig van hadden gemerkt. Het heeft veel voeten in de aarde nodig gehad om deze beslissing te nemen.

Van een lockdown was toen nog geen sprake, maar als dat zou komen wat zou er dan gebeuren met de veiligheid? Dat is wel een vraag die vaak naar boven komt. Er leven veel mensen hier in townships. Zij leven van dag tot dag. Geen werk betekent geen eten… Veiligheid is dus onze voornaamste reden om terug te keren. Voor het virus zelf waren we eigenlijk niet eens bang, we leefden voornamelijk in de bush.

Maar inmiddels leven we nu van minuut tot minuut. Tot twee keer aan toe zijn onze geplande vluchten naar Nederland geannuleerd en Zuid-Afrika zit inmiddels in een lockdown. Het ging allemaal heel snel. Gelukkig waren we inmiddels wel al aangekomen in een fijne lodge waar we onze Landrover zolang mogen stallen en waar we zouden wachten tot onze vlucht zou gaan, maar waar we nu op het moment van schrijven nog steeds zitten…

Daarnaast hebben we een extra uitdaging: ons hondje Barry. De KLM had Barry ingecheckt op onze vlucht, maar nu blijkt dat Barry het vliegveld van Johannesburg niet op mag. We hadden inmiddels al aan de eigenaar van de lodge gevraagd of Barry hier eventueel mocht blijven. Met pijn in ons hart, want het is ons 5e gezinslid die je niet zomaar achterlaat. Barry had al vrienden gemaakt met de andere honden hier. Dat leek goed te gaan en het was geen probleem dat hij daar zou blijven, maar helaas is het een paar dagen geleden toch finaal mis gegaan. Er is een vreselijke confrontatie geweest…dus Barry kan hier toch niet blijven. Okay, wat nu?? Nu hebben we toch al onze pijlen gericht op een veilige terugkeer MÉT Barry… Alles en iedereen hebben we aangeschreven. Gisteravond nog een mail gestuurd naar de overheid hier, met hulp van lieve vrienden uit Nederland. En als het Ministerie van Buitenlandse Zaken contact opneemt voor onze repatriëring dan zullen wij ook benadrukken dat we Barry niet kunnen en zullen achterlaten.

Welke gevolgen heeft dit en wat doet dit met jullie en de kinderen?
Het is zo onwerkelijk allemaal, zoveel verschillende emoties passeren de revue. Je moet steeds schakelen waardoor alles weer op z’n kop staat. Het is één grote rollercoaster en die lijkt nog niet te gaan stoppen. Toen we besloten om weg te gaan was er veel verdriet. Ons geliefde Afrika achterlaten? Hoe dan? We zijn net pas weg uit Nederland….

Vervolgens gaat je hoofd overuren draaien… Ons huis is verkocht, hoe gaan we ons leven in Nederland weer oppakken? We waren helemaal los van Nederland, helemaal los van ons oude leven… Nu moeten we over dingen na gaan denken waar je helemaal niet over na wilt denken… En wanneer gaan we weer terug naar Afrika? En gaan we tot die tijd weer werken? Kunnen we wel werken nu de hele wereld plat ligt? Zoveel vragen en onzekerheid, but first things first…eerst maar eens op die vlucht naar Nederland zien te komen MET Barry.

Van wie hebben jullie steun gekregen?
We krijgen werkelijk steun uit alle hoeken en gaten. Familieleden, vrienden en zelfs wildvreemden… Hartverwarmend en tranen tekort van dankbaarheid.

Kan de lezer nog wat betekenen voor jullie?
Alle hulp is welkom! Onze terugkomst is zeker, alleen weten we nog niet wanneer. We staan nu als het goed is wel op de lijst voor een repatriëringsvlucht. Voor Barry staat alles nog op losse schroeven. En dat geeft wel weer stress, want Barry is hun steun en toeverlaat. Zeker in deze bizarre tijd van onzekerheden hebben de kinderen Barry nodig. Dus mocht iemand een contact hebben bij de overheid die ons zou kunnen helpen dan horen dat we graag!

Wil je weten hoe het nu gaat met Aline en haar gezin volg ze dan op Instagram @5opreis

>> lees hier het verhaal van Mehenderd, Jacqueline en hun drie kinderen die hun wereldreis moesten afbreken