Een uur later stapten we aan boord van een Bavaria 37, een fijne ruime boot met 1 voorhut en 2 achterhutten. Voor de eerste nacht hadden we het bedhekje bij de bank bevestigd en wij zelf sliepen dan in de voorhut. Het ging eigenlijk vrij goed. Ze werd wel midden  in de nacht wakker, maar dat doet ze thuis ook. Ze sliep daarna tussen ons in verder.

Toch hebben we later het bedhekje verplaatst naar een van de achterhutten, omdat dat overdag praktischer was. Zo kon zij slapen en hadden wij nog wat vrijheid op de boot.

Na alle nodige voorraad aan boord te hebben gehaald, gooiden we de lijnen los en voerden we naar onze eerste bestemming Saiyadha. Een klein vissersplaatsje op het vaste land, zo’n 12 mijl van Gouvia Marina. Onze dochter Skye zat in een kinderstoeltje als ze niet sliep. Ze keek de hele tijd om zich heen en leek het allemaal wel prima te vinden. Ook met aanmeren ging het prima.

Snel een lekker hapje gemaakt voor haar, even badderen in de wasbak van de keuken en alvast een pyjamaatje aan en hup mee naar het restaurant. We aten vrij vroeg, meestal rond 18.00 uur, zodat de kinderen ook nog mee konden.

De Grieken zijn dol op kinderen en dat merk je ook. Ze vinden het heel normaal dat je kleine kinderen meeneemt naar het restaurant. We werden overal dan ook met open armen ontvangen en er was altijd een kinderstoeltje aanwezig. En ze waren altijd bereid om een babyhapje te maken als je dat vroeg. Erg fijn!

Onze volgende bestemming was Mourtos Sivota. Hier verbleven we eerst bij het Aquapark waar we ’s avonds bij het eten supermooi uitzicht hadden over de baai en zelfs het eiland Paxos konden zien liggen.

Hier konden we heerlijk met de kids in het zwembad zwemmen en ze hadden zelfs een pierebadje met glijbaan. Omdat er veel wind was voorspeld voor de volgende dagen, besloten we in Mourtos te blijven maar verhuisden we wel naar de haven. Hier lagen we aan de boulevard tegenover allemaal gezellige tentjes. Omdat het wel warm was, besloten we de dinghy (ons bijbootje) uit het water te halen en op de kade te zetten en te vullen met water. De kindjes speelden hierin heerlijk met het water!

Het waaide nog aardig buiten en dus besloten we nog maar een nachtje in Mourtos te blijven, maar wel weer op een andere plek. Dit keer dichtbij een zandstrandje, zodat de kinderen los konden gaan met hun emmertje en schepjes. Tsja, wat heb je nodig tegenwoordig? Water en zand is de ideale combi! De kinderen verveelden zich geen moment. En ’s ochtends na het ontbijt werden vaak de visjes gevoerd.

In de haven van Petriti lagen we vrij voor anker en moesten we met ons bijbootje naar de kade. Dat was al een leuk avontuur op zich. De kinderen kregen een speciaal reddingsvestje aan natuurlijk. En tsja, spelen met de dinghy, wie vindt dat nou niet leuk?

Na een week waren we weer terug in Gouvia en konden we weer even een wasje draaien, boodschappen doen bij de grote supermarkt en zwemmen in het zwembad van de haven.

Wij verhuisden naar een andere boot, een Aloa 28. Een kleinere boot, wat wel even wennen was maar het heeft ook zo zijn voordelen. De Aloa is namelijk praktisch ingericht en in een handomdraai creëer je nog een extra 2 persoons bed doordat je de tafel in de kuip kan laten zakken. Onze dochter sliep in de voorhut, waar ze niet van het bed kon rollen, omdat de deur gelijk tegen het bed aanzat. Wat dat betreft echt ideaal. Hier was geen Deryan tentje of bedhekje nodig dus.

Ook de tweede week beviel ons meer dan goed. Het werd wat warmer, maar het was nooit te warm. Dat is het voordeel van niet perse in het hoogseizoen met vakantie te hoeven. Het was daardoor heerlijk voor de kleine kids. Het slapen ging erg goed, ze sliep zelfs beter dan thuis. Lekker dat schommelen van de boot of het geronk van de motor. Ook was het erg fijn dat je altijd haar bedje mee had. Zodra ze moe werd legden we haar zo in bed. En wij konden gewoon ons ding blijven doen; zeilen!

Het voordeel van zo’n speciale kinderflottielje is dat je overdag heerlijk met je gezinnetje bent en ’s avonds de gezelligheid van anderen kan opzoeken. Op deze manier hou je het voor jezelf als de kinderen leuk. Bijna iedere dag een nieuwe bestemming, waar je na een gezamenlijke briefing op je eigen tempo naar toe vaart en de flottieljeleiding je daar op wacht om je te helpen met het aanmeren. En hoe fijn is het dat je niet de enige bent in het restaurant of dat je ’s avonds nog de babyfoons bij elkaar legt om gezellig een drankje te kunnen doen, of dat je om beurten oppast terwijl de ander rustig met met z’n tweetjes uit eten kunnen. Ook begrijp je elkaar omdat je in dezelfde situatie zit en elkaar dus ook een handje kunt helpen.