Hoe zien jullie dagen er doorgaans uit? Proberen jullie een structuur erin te houden?
Jazeker, maar er is wel een verschil tussen ‘normale’ dagen en zeildagen. En dan zijn er nog uitzonderingsdagen. Vandaag is een voorbeeld van zo’n laatste dag. We zijn net gisteren het Panamakanaal uitgekomen na dagen van spanning en voorbereiding. Dat verdient natuurlijk een rustdag. Nou ja rust…Er moet natuurlijk schoongemaakt worden, want we hebben drie dagen lang met zeven mensen aan boord geleefd. Dat betekent ook de was doen, boodschappen inslaan en een beetje bijslapen. Maar school slaan we dan even over. De kinderen krijgen natuurlijk ook een korter lontje na zo’n drukke periode.
Als we rustige dagen hebben voor anker of rustig zeilend tijdens langere overtochten, dan is de dag niet anders dan bij jullie thuis. Tussen zeven en acht staan we op, kleden we ons aan, ontbijten we en poetsen onze tanden. Dan komt het schoolwerk tevoorschijn. Ik zet Linde aan het werk of leg iets uit bij het vak waarmee ze gaat beginnen. Linde werkt binnen in de kajuit. Dan ga ik met Berbers schoolattributen naar buiten. Daar wacht Berber dan al op mij, juf Suzan zoals ze me noemt, in de achterkuip. We doen dan zo’n drie uur school. Na de lunch is er tijd voor klussen aan de boot, de was doen, schoonmaken, dek schrobben, boodschappen doen, koken, socializen bij andere zeilers, zwemmen, snorkelen of plekken verkennen (afhankelijk van waar we zijn). Eigenlijk dus ook gewoon school, werk en ontspanning. Na ruim anderhalf jaar is dit wel een beetje ons gewone leven geworden.
Hoe voorzien jullie jezelf van inkomen onderweg?
Er is weinig sprake van inkomen onderweg helaas. Ik schrijf wat artikelen en columns hier en daar, maar daar blijft de Zouterik niet van drijven. Tjaart is architect en voorziet zijn zakenpartner af en toe nog van wat advies. Maar ook dat zet geen grote zoden aan de dijk behalve een ijsje op de wal hier en daar. We moeten het vooral hebben van spaargeld dat we met hard werken in de jaren voor vertrek bijeen hebben geschraapt. En spaarzaam leven natuurlijk. En straks gaat mijn boek natuurlijk mega goed verkopen. Grapje, daar word je natuurlijk niet rijk van. Maar daar is het ons ook niet om te doen. We zoeken de rijkheid in de ervaring, ons samenzijn en onze ontwikkeling.
Wat was het slechtste weer wat jullie hebben meegemaakt?
Dat hebben we eigenlijk nog niet meegemaakt. Als je de tijd neemt, heb je nooit slecht weer, is ons adagium. Een van onze laatste tochtjes van Santa Martha in Colombia naar Sapzurro, op de grens van Colombia en Panama, was echter wel het natste tochtje dat we hebben meegemaakt tot nu toe. Hoge korte golven en hardere wind dan we verwachtten zorgden ervoor dat we veel water over kregen. Een van onze dekluiken bleek lek, boven ons bed, dus als je dan niet meer in je eigen bed kunt slapen, is dat minder leuk. Gelukkig hebben we nog nooit gevaarlijke omstandigheden meegemaakt.
Op welke plek zijn jullie het langst gebleven en waarom?
We waren lang in Suriname (1 maand), op Bonaire (2 maanden), in Colombia (1 maand) en op Curacao (3 maanden, inclusief 3 weken onderbreking voor een kort tripje naar Nederland). Allemaal omdat we het er zo geweldig vonden.
De jungle in Suriname, de prachtige trips naar het binnenland en onze vriend die ons op sleeptouw nam. En Bonaire omdat we daar echt vakantie konden vieren. We leerden duiken en kiten, kregen vrienden op bezoek en genoten van het heerlijk heldere blauwe water waar we in ankerden. Op Curacao moesten we onderhoud plegen aan de Zouterik, dat vroeg ook veel tijd. We zijn erachter gekomen dat we ons prettiger voelen als we langer op één plek blijven. Je voelt je dan echt even thuis en kunt ook tot rust komen. Er is weer ritme voor de dagelijkse zaken en we voelen ons allemaal ontspannen. Liever dus in drie jaar de halve wereld zien dan in twee jaar de hele aarde.
