Je bent zelf ook lang op reis geweest met je gezin. Je hebt toen ook je eigen kinderen les gegeven. Hoe heb je dat ervaren?
Over het algemeen heel positief. We kwamen redelijk snel tot de conclusie dat de mooie onderwijsplannen die ik vooraf maakte, niet per definitie werken als je op reis bent. Op reis, in een andere omgeving, een ander klimaat en met andere voorwaarden is het werken aan je schoolwerk voor een kind echt anders. Ik ben heel blij dat ik vooraf een plan gemaakt had en een werkplanning voor de kinderen. Dit was een prima uitgangspunt van waaruit we dingen konden aanpassen en loslaten. Van dichtbij meemaken hoe mijn kinderen aan hun schoolwerk werkten, hun leerproces te ervaren, vond ik heel waardevol.
Het onderwijs op reis kan vaak behoorlijk efficiënt, want je hebt niet te maken met 30 leerlingen in een klas. We bekeken steeds een paar dagen vooruit wat de handigste momenten waren om aan school te werken (het heetst van de dag, of juist de ochtend want in de middag zijn we weg, onderweg of juist niet, dat soort dingen). Ondanks dat we soms echt wel even wat hobbels met elkaar moesten nemen, zou ik het zo weer willen doen. De ervaringen van zo’n reis met elkaar is zo onvergetelijk en waardevol!
Maar jij bent van origine (online)leerkracht. Maakt dat het niet veel makkelijker?
Ja en nee. Natuurlijk weet ik hoe ik didactisch de leerstof kan uitleggen, ik weet het grotere plaatje als het gaat om de leerlijnen (=wat moet een kind in een jaar leren), ik weet hoe de opbouw is en ik ben door de ervaringen met lesgeven misschien makkelijker in het verzinnen van alternatieven als het op de een bepaalde manier niet lukt of werkt.
Maar tegelijkertijd ben ik gewoon de moeder van mijn kinderen en ben ik op dat moment ineens hun juf. En het is niet gezegd dat een kind dat altijd zo geweldig vindt. Ook bij ons liepen we soms echt tegen het feit aan dat de kinderen geen zin hadden (want het zwembad ziet er zo verleidelijk uit, of; waarom moet ik überhaupt schoolwerk doen). En soms heb ik wel eens het gevoel gehad dat ik er dan misschien teveel op wilde zitten, juist omdat ik leerkracht ben. Terwijl een ouder die geen leerkracht is misschien eerder geneigd is te zeggen; Jammer dan, dan maar een keer niet. Dat is wel een proces voor mezelf geweest om daar een goede balans in te vinden.
Heb je daar later nog profijt van gehad, van het vinden van die balans?
Wat verderop in de reis zeker, omdat we er met elkaar als gezin ook steeds beter een balans in wisten te vinden. Het duurt vaak ook even voordat het vakantiegevoel overgaat in een andere staat; die van reizen, het ‘nieuwe normaal’. Want maandenlang op reis zijn is geen vakantie, maar een andere manier van leven.
En, even vooruit spoelend naar het heden, nu we wekenlang thuisonderwijs hebben moeten geven, kon ik heel duidelijk zo’n zelfde valkuil voorkomen. Juist doordat ik snel de patronen herkende van toen we op reis waren. Niet tegen beter weten in willen dat ze hun schoolwerk doen, maar soms het even over een andere boeg gooien, zodat het op een ander moment weer makkelijker gaat. Dus ja, natuurlijk zal mijn kennis over het onderwijs, de didactiek van het lesgeven en de pedagogische ‘trucjes’ die je in de klas toepast zeker helpen, maar tegelijkertijd zijn er genoeg factoren die nog belangrijker zijn, waardoor het er niet per definitie makkelijker van wordt. Je moet er als ouders, als gezin, met elkaar voor willen gaan, duidelijke afspraken maken en deze durven aanpassen als dit nodig blijkt.